Bacterie-infectie teistert Pikin Saron

door Isaak Poetisi en Karlijn Houwelingen17/01/2009

Paramaribo - Bewoners van Pikin Saron, een inheems dorp in het district Para, worden sinds begin dit jaar geteisterd door een mogelijke bacterie-infectie. Zij vertonen dezelfde symptomen als de bewoners van het inheems dorp Matta in hetzelfde district, met name erge buikpijn, geen eetlust, braken en vermoeidheid, terwijl hun ontlasting bloedsporen vertoont.

Matta haalde eerder deze maand het nieuws vanwege een mogelijke bacterie-infectie. Deze heeft veel zieken geëist, van wie een aantal nog onder behandeling zijn. In dit dorp heeft het Bureau Openbare Gezondheidszorg (BOG) intussen monsters genomen uit de diverse reservoirs waaruit de bewoners water halen. Na laboratoriumonderzoek is alleen in het water van een oude put de Escherichia coli, beter bekend als de E.colibacterie ontdekt. Het BOG constateert dat er in Matta een link bestaat tussen deze bacterie, de zieken en de twee personen die kort na elkaar zijn overleden. Medewerkers van het bureau vertrekken maandag naar het gebied om veldonderzoek te doen en om de situatie te evalueren. De BOG-leiding spreekt de bewering van de dorpsleiding van Matta tegen als zou zij te laat hebben gereageerd op de situatie. Sinds begin januari beschikt Pikin Saron, een dorp met ruim 200 inwoners, niet over stromend water en electriciteit en zijn de bewoners aangewezen op regenwater die ze opvangen in open tonnen. Vermoedt wordt dat dit water ook is besmet met een bacterie. De dorpelingen, van wie veel een lusteloze indruk maken, verkeren niet in paniek, maar zijn erg bezorgd vanwege de onduidelijkheid die er heerst over het ziektebeeld. Eén van hen is Milton Malbonse. Hij zegt dat hij donderdagmiddag naar de rivier is geweest toen hij opeens pijn in de rug voelde en een gevoel van zwakte en extreme vermoeidheid, zware buikpijn en braken kreeg. Ook zijn dochtertje van acht jaar is momenteel erg ziek. "Mijn buik doet pijn en ik heb constant diarree", zegt Akshai Jubitana (16) van Matta met verzwakte stem. De mulo-scholier is binnen vier dagen sterk vermagerd. Evelien Gorinde, verpleegkundige van de Medische Zending in Pikin Saron, noteerde tot donderdagavond officieel vier gevallen. Basia Carlo Malbons kan niet exact aangeven om hoeveel mensen het gaat, maar vermoedt dat het aantal veel hoger ligt. Hij weet dat Pikin Saron drie jaar geleden al geconfronteerd werd met een soortgelijke situatie, maar in een minder ernstige vorm. Het blijkt dat veel zieken niet kiezen voor hulp bij de dorpspolikliniek, maar voor traditionele geneesmiddelen. Zij geloven dat die erg probaat zijn tegen onder meer diarree. In het ruim 600 bewoners tellende dorp Matta zijn vanaf de tweede week van december vijf gevallen geregistreerd bij de plaatselijke hulppolikliniek van de Regionale Gezondheid Dienst (RGD). De dorpsleiding schat dat intussen ongeveer vijftien personen met hevige koorts, braken, lusteloosheid, zware buikpijnen en diarree met bloedsporen in bed liggen. Desgevraagd zegt RDG-arts Taroen Gowrising de indruk te hebben dat de uitbraak over zijn hoogtepunt heen is en dat er minder zieken zijn. "Belangrijk is dat vastgesteld wordt hoe de overbrenging van de besmetting plaatsvindt", aldus de arts.-.

dWT foto/ Karlijn Houwelingen Leden van de familie Malbons van Pikin Saron zijn ook slachtoffer van de colibacterie. Milton Malbons (uiterst links) is er erg aan toe en klaagt over koorts, braken, lusteloosheid, geen eetlust, zware buikpijnen en diarree met bloedsporen.-.

(Bron: www.dwtonline.com)

Het verhaal van de Arowakse Slangenmoeder

03/01/2009
Paramaribo - Iedereen weet dat het niet zo botert tussen twee van onze inheemse stammen: de Arowakken en de Caraïben. Sommigen beweren dat er helemaal niets aan de hand is, terwijl anderen toegeven dat er een kleine spanning is tussen de twee. Van de zijde van de Arowakken het volgende interessant verhaal.

Tekst en beeld: Hariandi Todirijo

Het begon allemaal met het kunstwerk 'Slangenmoeder' van Ruben Makosi op de Nationale Kunstbeurs 2008. Een meer dan twee meter hoog beeld, waarvan de basisvorm de welbekende totempaal is. Sommigen zagen meteen een gezicht in het werk, terwijl anderen direct de slang herkenden. Al met al een werk dat mystiek uitstraalt. Niemand kon vermoeden dat achter dit beeldhouwwerk een mysterieus verhaal schuilging. De wortel van de vete tussen de Arowakken en de Caraïben wordt met deze mythe ontsluierd.

Tropisch regenwoud

Ergens in de tropische regenbossen van Zuid-Amerika leefde er eens een Arowaks gezin; vader, moeder, een dochter en zeven zonen. De dochter is de vrouw die in de totempaal te herkennen is. De zeven zaden op haar rug symboliseren haar zeven broers. In de cultuur van deze inheemsen was het gebruikelijk dat de mannen op jacht gingen. Zij deden ook aan visvangst en met de buit werd de familie onderhouden. Vreemd genoeg ontbrak het de dochter uit dit gezin nooit aan voedsel. Ze had volop bosvlees en vis in voorraad, ofschoon ze geen man had die voor haar op jacht ging voor zover de familie het wist.

Op een dag besloten de broers hun zus te achtervolgen om achter het geheim van haar te komen. Ze zagen dat hun zus aan de oever van een rivier ging zitten. De broers wachtten vol spanning wat er zou gebeuren. Hun geduld werd beloond. Op een gegeven moment zagen ze een enorme slang uit de buik van hun zus tevoorschijn komen. Hij kronkelde heftig en kroop dapper naar de uiteinden van het bos om na enige tijd terug te komen met vlees en vis. Daarna verdween hij weer in de buik van de zus. Het is deze slang die op de totempaal staat afgebeeld.

Argwaan
De broers besloten de vader in te lichten. Hij instrueerde de zonen om geen argwaan te wekken. De volgende keer dat hun zus weer het bos in zou gaan, moesten ze haar wederom volgen, wachten tot de slang tevoorschijn zou komen en vervolgens deze vernietigen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen de slang verscheen, stormden de broers op het reptiel af en hakten het in ettelijke stukken om er zeker van te zijn dat het beest dood was. De zus schrok hevig, schreeuwde het uit en rende verdrietig met tranen in haar ogen weg.Veel later ging ze terug om te kijken of de slang nog in leven was. Helaas, het in mootjes gehakte dier lag levenloos langs de rivier. De vrouw besloot uit respect voor de slang alle delen bij elkaar te rapen en op een veilige plaats te bergen.Ze wachtte een paar dagen en ging tevergeefs kijken of er misschien toch enig leven te bespeuren zou zijn bij de slang. Nee, het mocht niet baten. Ze besloot daarom de volgende dag het reptiel te begraven.

Bij zonsopgang maakte de vrouw zich klaar om naar de plaats te gaan waar zij de slang had opgeborgen. Daar aangekomen zag zij tot haar verbazing dat er uit de buik van de slang een heleboel kleine mensen tevoorschijn kwamen. Ze waren zo klein dat ze in een mensenhand pasten. De kleine roodzwarte pitten die de kunstenaar heeft aangebracht bij de basis van de totempaal symboliseren deze kleine mensen.

Zo ontstonden de Caraïben volgens deze mythe. De kleine mensen vroegen de vrouw met hun mee te gaan, ver het bos in. Ze beloofden haar te verzorgen en te beschermen, haar hele leven lang. Haar verblijf zou een geheim blijven en noch haar vader, noch haar broers zou ooit nog van haar horen.

Groei
De vrouw koos inderdaad voor dit nieuwe volk. Na haar beslissing besloot dit volk om al de Arowakken uit te roeien. Ze stevenden op het dorp van de vader van de vrouw af en slachtten de hele stam. Tenminste, dat dachten ze. Er bleef een koppel gespaard en uit dit paar kwamen er weer andere Arowakken ter wereld. Zo is volgens deze mythe de Arowakkenpopulatie weer gegroeid en is er tot op de dag van vandaag een soort spanning tussen deze twee stammen; de Arowakken en de Caraïben.-

(Bron:www.dwtonline.com)

Evaluatieonderzoek kwikvergiftiging Apetina in mei

door Isaak Poetisi
03/01/2009

Paramaribo - Het onderzoek naar massale kwikvergiftiging in het inheemse dorp Apetina nabij de Tapanahonyrivier wordt in mei dit jaar geëvalueerd.

Hiertoe komt een milieu onderzoeksdeskundige van de Heritage Universiteit van Washington in Amerika naar Suriname. Met dit onderzoek, waarvoor een periode van drie jaar is uitgetrokken, is in april vorig jaar een aanvang gemaakt. De Organisatie van Inheemsen in Suriname (OIS) en de Amerikaanse onderwijsinstelling werken er samen aan mee. Volgens OIS-voorzitter Leon Wijngaarde gaat het onderzoek in Apetina de tweede fase in, terwijl daarmee in het eveneens getroffen dorp Anapaike een aanvang wordt gemaakt. “De onderzoeken in beide gemeenschappen worden gelijk getrokken, waarna de evaluatie van de vrijgekomen data plaats zal vinden”, zegt Wijngaarde. Het ligt volgens hem in de bedoeling dat de deskundige advies uitbrengt over de stappen die verder ondernomen moeten worden.

Het onderzoek naar kwik in het lichaam van de 159 dorpelingen in Apetina een poos terug, heeft schrikbarende resultaten opgeleverd. De geteste dorpelingen hebben evenveel of veel meer dan de gestelde toegestane hoeveelheid kwik van 1 microgram in het lichaam. Het merendeel van de getesten bestaat uit vrouwen en jonge kinderen. De hoogst gemeten vergiftiging is bij een zesjarig meisje. Zij heeft een kwikvergiftiging van 33.8 microgram in het lichaam. Het jongste kind dat de vergiftiging heeft opgelopen is een eenjarig meisje met een kwikgehalte in het lichaam van 5,6 microgram.

Het rapport vermeldt dat bij een kritische dosis van kwikvergiftiging in het lichaam, bij zeker 10 procent van alle geboorten neurologische afwijkingen kunnen optreden. Inheemsen zijn voor hun eiwitvoorziening veelal aangewezen op voedsel dat ze verzamelen door onder meer jacht en visvangst. Vanwege kwikvervuiling in veel rivieren in Sipaliwini door goudwinning, komt hun voedingspatroon in gevaar. Directeur Edward van Eer van de Medizebs zegt desgevraagd dat deze kwestie de aandacht heeft van de autoriteiten van het ministerie van Volksgezondheid. Hij zegt dat in dit kader zijn dienst samen met Volksgezondheid en nog een paar deskundigen bezig is het probleem vast te stellen en na te gaan hoe daarin een oplossing brengen. “Het is niet de bedoeling om blindelings af te gaan op zaken die gesteld worden in onderzoeken”, aldus Van Eer.-.

(Bron: http://www.dwtonline.com/)